Ondertussen zijn we alweer thuis, maar ik wil jullie graag nog over de laatste dag vertellen en onze reis terug.
Afgelopen zondag stonden we rond 8:30u op. We mochten nog de hele dag in het appartement blijven, mits we het appartement dan schoon en opgeruimd zouden achterlaten. Dit laatste is voor ons niet zo moeilijk. Tijdens ons verblijf maak ik sowieso schoon alsof ik thuis ben. Dus gewoon afstoffen en stofzuigen en wc schoonmaken etc.
We hadden zin om ons nog een keer te laten gaan met het ontbijt. We twijfelden tussen Millie’s en Denny’s. Het werd Millie’s. Het is zo gezellig daar. Het ontbijt was heerlijk. Optimaal genoten uiteraard. (Vanochtend gewoon simpel een cracker met jam op hihi).
We hadden wat kleding over, wat we niet mee terug wilden nemen. Waaronder een bikini en een korte broek, die de eigenaresse netjes voor ons in de kast had bewaard de afgelopen twee jaar ๐ We hebben een Goodwill locatie opgezocht bij ons in de buurt. Geeft toch een goed gevoel. Wat wel weer typisch Amerikaans is, is dat je een bewijsje meekrijgt waarop staat dat je het vrijwillig hebt gedoneerd en er geen vergoeding voor hebt gekregen. Normaal gesproken doe ik oude kleding in de kledingcontainer hier in NL….
Ik heb na onze goede daad nog even bij het zwembad gezeten. Tijd genoeg. Het was heerlijk, maar wel warm. Na een half uur besloot ik dat het genoeg was. Het was nu echt tijd om afscheid te nemen van het zwembad.
We hebben thuis geluncht. Toch nog geprobeerd zoveel mogelijk etenswaren op te maken. Daarna de laatste dingen in de koffer gedaan. We vertrokken rond 14:15u richting Tampa.
Onderweg zijn we nog even gestopt in Palmetto om bij de DQ nog even een lekker ijsje te nemen. Het is de laatste afslag tussen de I-75 en I-275. De Subway en DQ zitten in een benzinestation. Ik heb een blizzard s’mores op en Peter een blizzard oreo ๐
Echt hoor die blizzard s’mores is geweldig!!!
Helaas was dit onze laatste stop. We moesten nu echt richting Tampa. Al moesten we daar nog een keer stoppen om te tanken. We reden op de I-275 en Peter wilde voor de Howard Frankland bridge nog tanken. Ik zei dat we de auto echt precies moesten aftanken. We hadden deze keer niet het GOLD-pakket bij Alamo. Maar na de bridge waren we al vlakbij het vliegveld. We hebben snel de afslag voor het vliegveld genomen. Dat was Spruce street. Toen moesten we nog even zoeken. Normaal gesproken kom je 5000 benzinestations tegen en nu niet รฉรฉn! Uiteindelijk vonden we een Shell. Auto snel afgetankt en richting Tampa AirPort gereden. Zoals ik al eerder aangaf is er een nieuw gedeelte geopend bij Tampa AirPort voor oa de huurauto’s. Het inleveren gaat heel makkelijk. Ze hebben ook nieuwe toegangswegen. Gewoon goed op de borden kijken.
Na het inleveren van de auto ga je met een ‘treintje’ richting de main terminal. Daar hebben we onze koffers ingecheckt. We besloten nog even wat te eten. We kozen voor het Hardrock cafe. Ik had heerlijk zalm. Peter had fajitas met kip. Ik nam ook even wat pilletjes tegen reisziekte in. Ik was nog nooit ziek geworden tijdens het vliegen. Helaas wel tijdens de heenreis van Boston naar Tampa. Bij CVS had ik eerder op de dag van eigen merk tabletjes gekocht tegen Motion sickness.
Dit was het heerlijke eten:
Na het eten moesten we echt naar de gate. Ik zei tegen Peter, ga jij maar, ik blijf hier. Maar dat vond hij niet goed ๐ dus toch maar naar de gate gegaan.
We vertrokken met een kleine vertraging richting Detroit. Eigenlijk heb ik nog nooit een Delta-vlucht meegemaakt zonder vertraging…..
Op Detroit hadden we een uur overstaptijd. Maar eigenlijk is dat korter, want het boarden begint natuurlijk eerder. Al ben je met zone 3 pas als laatste aan de beurt. We moesten even een stukje lopen ( je kunt een treintje pakken). We wilden even onze benen strekken.
Uiteraard had deze vlucht ook weer wat vertraging ๐ De piloot had aangegeven dat we ongeveer 12:45u zouden landen i.p.v. 12:30u. De reis verliep verder goed. Slapen tijdens de terugvlucht blijft lastig voor ons. Ik was wel erg suf en moe van de pilletjes tegen reisziekte. Maar echt slapen lukte niet goed. Ik dommelde steeds in, maar schoot weer wakker als mijn hoofd naar voren viel. Grrrr….. Zo’n nekkussen heb ik wel eens geprobeerd, maar vind ik niet fijn. Aangezien we richting daglicht vlogen was het op een gegeven moment licht buiten. Een grapjas voor ons deed het raampje open waardoor het helemaal licht werd. We waren toen een paar uur onderweg. Bij Delta krijg je een eye-mask. Dit is erg handig. Vooral in dit soort situaties.
Aan het einde van de vlucht zouden we ontbijt krijgen. Dat bezorgden de stewardessen wat stress. We bleken toch eerder aan te komen op Schiphol. Dus toen de vluchttijd nog maar 30 minuten was, moest het ontbijt en drinken nog geserveerd worden, oeps!
Het ontbijt werd nog net niet op onze schoot gegooid (met de koffie erbij). Het werd uitgedeeld en bijna meteen weer opgehaald. Onder het uitdelen riep de piloot ook nog om dat de crew de landing moesten voorbereiden. Maar ze waren nog met het ontbijt bezig. Haha echt geen handige actie.
We zagen de Nederlandse bodem steeds dichterbij komen. Toen we bijna waren geland stond er nog een passagier op zijn gemak een tas in te pakken. Ik zei tegen Peter: die rolt zo met de landing door het gangpad. Een stewardess liep er snel naar toe. Maar zij moest ook rennen want we waren echt bijna geland. Het was best een grappig gezicht allemaal….
Op Schiphol ging verder alles goed. Toen onze koffers kwamen, werd de douane opeens wakker. Een man voor ons moest meekomen en zijn koffer openmaken. Ik kreeg de zenuwen. Gelukkig mochten we doorlopen pfff…Natuurlijk heb ik geen verboden middelen meegenomen. Maar ik vind het vervelend als ze de koffers openen. We hebben ook best veel gekocht deze vakantie.
Nu zijn we weer thuis. Ik heb ontzettend last van de jetlag. Maar dat is altijd zo. Ik ben gisteravond om 21:30u gaan slapen en kwam er om 11:00u uit. Ik werd wel wakker vannacht om 3:00u.
Bedankt voor het meelezen van onze blog, leuk!
En voor degenen die binnenkort op vakantie gaan, veel plezier!